dinsdag 29 oktober 2013

Brief van Ruth aan haar papa
geschreven als afscheid in de uitvaartmis


Liefste papa,

Je bent ongetwijfeld de man met de meeste levenskracht die ik ken. Zo dikwijls vroeg ik me af vanwaar je die haalde. Dat je van me hield dat wist ik want je noemde me als klein meisje je beste vriend, maar het is veel te vroeg dat je warmte verdwijnt. M’n broer en ik groeien op met veel lieve mensen om ons heen, je was er gerust in dat we goed terecht gaan komen.

Gelukkig kan ik je nog zien, al is het niet echt, de foto’s van jou zorgen voor mooie herinneringen. Ik zal me dikwijls afvragen, hoe ik hierdoor kom zonder jou, we gingen nog zoveel dingen doen. Wel, zeg ik dan tegen mezelf, met mama en Theo. Ik ging samen met jou de Gentse Stadsloop meedoen, misschien wel leren zeilen, want dat wilde je altijd al en me leren autorijden? Dankzij jou kan ik al een auto starten en eigenlijk ook rijden, maar helaas  durf ik niet meer dan tien kilometer per uur. Ik zal nooit ons politiek gesprek vergeten, je kon zo goed motiveren waarom.

Verder heb ik nog een geluidopname van het gefluit van jou en Theo op m’n gsm staan tijdens één van onze wandelingen rond de watersportbaan. Ik vergeet ook nooit de reizen met mama, hoe je me leerde fietsen, hoe we die keer naar de koers gingen kijken in Gent. De solo’s op concerten, hoe je geraakt was door mooie muziek, hoe we de musical van Mary Poppins zongen ter gelegenheid van het gouden jubileum van meme en pepe. Daarnaast was je zo’n fuifbeest, dat heb ik dus van jou. Je zocht altijd nieuwe ervaringen en avontuur. Daarbij was je ook soms wel bang omdat het leven al zo kort is. Ik had het moeilijk dat te begrijpen, maar ben soms zo blij dat je toch vooral je goesting deed.

Je zus en broer en meme en pepe ben ik enorm dankbaar voor alles wat ze deden voor jou. Het wordt voor ons nog verschrikkelijk lastig, maar ik weet dat je me ergens nog volgt, ik ben zeker dat je weet dat mama, Theo, ik en de rest van de familie ons best doen om ons leven zo mooi mogelijk te maken.

En telkens als de zon uitkomt, kom je maar even kijken hoe het ons vergaat.

Slaap zacht, ik zal je nooit vergeten en zo hard missen.

Veel liefs, dikke knuffels en zoenen van je dochter,

Ruth


Geen opmerkingen:

Een reactie posten