Martines geschiedenisje

Martine schrijft:

Zoals zovelen wellicht voelde ik me onkwetsbaar in mijn twintiger jaren.
Toen ik na de conservatoriumstudie in een carrière als klassieke zangeres belandde, stootte ik al snel op het belang van een respectvol en zachtaardig omgaan met mijn lichaam. Verder had ik als twaalf jaar oudere zus van Ward reeds vroeg lessen getrokken uit zijn antibiotica- en cortisoneverleden.

Na mijn eerste jaar van zware vocale arbeid en vele concerten, gecombineerd met een halftijdse job in het onderwijs, dook een serieus probleem op: ik kreeg bronchitis en daar zat de Zangeres Zonder Stem. Na veertien dagen kon ik al opnieuw lesgeven, maar zingen was er niet bij: ik raakte niet verder dan de hoge C van het ééngestreept octaaf: net hoog genoeg voor een kinderliedje. Concerten in de nabije toekomst moesten worden afgezegd. De prangende vraag was voor hoelang.

Ondertussen zocht ik medische hulp in de Neus-Keel-Oor Afdeling van het UZ-Leuven. Het onderzoek gaf mij de gelegenheid om mijn eigen stembanden in actie te aanschouwen. Het goede nieuws was dat de stem onbeschadigd was, maar het slechte dat ze geen oorzaak konden vinden en dat ik moest afwachten. Vitamine B zou de genezing bespoedigen.

Na anderhalve maand vertoonde zich nog steeds geen signaal van beterschap. Ten einde raad nam ik, na een suggestie van één van mijn leerlingen, contact op met osteopaat Bruno Crabeels in Mechelen. Een doorbraak na drie maanden, want een week later kon ik opnieuw studeren en repeteren! Sinds die tijd fungeert Bruno voor mij als een sportdokter voor een atleet.

In de afgelopen twaalf jaar vallen er twee medische ontwikkelingen te melden, die verband houden met mijn “workaholisme”, met andere woorden kwaaltjes die ik opdeed door te weinig rust te nemen.  Vooreerst is er de onevenwichtige uitbreiding van een op zich onschuldige schimmel genaamd Candida, die me op de rand van het CVS (Chronisch Vermoeidheidssyndroom) bracht. Het beestje bestrijd ik door het eten van suikers (koolhydraten inbegrepen) te beperken. Daarbij neem ik probiotica, evenals schimmelwerende en darmherstellende voedingssupplementen vanuit de fytotherapie. Voldoende rust bij dit alles is noodzakelijk. De ziekte creëert overgevoeligheid voor gefermenteerde voedingsmiddelen, zoals bier, wijn, azijn, champignons, schimmelkazen, gist, chemische kleur-, smaak- en bewaarstoffen. Chocolade komt gelukkig niet voor op het lijstje! Mijn aanpak haalde ik uit het boek “Vechten met gerechten, tegen Candida en ME” van T. Koolsbergen en J. Vreugdenhil. (Haarlem, 2002, Schuyt en co). Het boek ontstond uit de praktijkervaring van een arts in de Sint-Janskliniek in het Nederlandse den Bosch en is mijn kookbijbel tot op heden.

Een tiental jaar geleden kreeg ik last van overgewicht en besloot ik het Weight Watcherdieet op te pikken dat ik als jong dikkerdje (helaas) reeds had leren kennen. Zo vermagerde ik 15 kg. in anderhalf jaar. In diezelfde periode ontwikkelde ik evenwel ernstige voedingsintoleranties tegen tarwe- en koemelkeiwit. Dit was op zijn beurt vermoedelijk een gevolg van de overmaat aan melktussendoortjes met 0% vetgehalte en de pasta- en broodcultuur, evenals een complicatie van de darmslijtage.

Alhoewel mijn kwaaltjes in het niet vallen bij de ernst van Wards ziektegeschiedenis, kunnen er verbanden aangetoond worden met de aanleg tot stofwisselingsziekten, stressgevoeligheid en hypersensitiviteit in het algemeen. Eén en ander verplicht mij dus tot een supergezonde voedingsstijl: allerminst een slechte voorbereiding op deze leverdonatie!