Ziekenhuiservaringen

2. Italiaanse versus  Aziatische stijl

Martine schrijft:

Elke dag komen de artsen enkele minimale minuutjes aan bed staan om de toestand van de patiënt op te volgen.

Op vrijdag (dag 5) hang ik nog aan het infuus; desondanks zegt Dr. Van Leirberghe dat ik “medisch” gezien ontslagen ben. De toestand is zo absurd dat ik in de lach schiet. Infuuspomp, maag- en blaassonden werden pas één dag verwijderd; het eten en drinken is net opgestart. Kortom ik kan echt geen kant uit, heb eigenlijk nog maar één nacht redelijk geslapen en protesteer.

Nicht Lieve Van Lauwe, kinesiste op de hartrevalidatie, vereert me tweemaal met een bezoekje. Zo verneem ik hoe schrijnend het is in welke toestand sommige patiënten, vooral zij die niet mondig zijn, naar huis gestuurd worden.

Nog absurder wordt het wanneer op maandag dokter Lam (ik vermoed uit Zuid-Korea) langskomt. Toen ik me op zondag bepaald misselijk voelde had ik aan Prof. Troisi (geboren in Benevento, Zuid-Italië, de naam alleen al van de plek) gevraagd ook nog op maandag en dinsdag te mogen blijven, wat geen probleem opleverde. De ijverige Aziaat komt me echter met een paar gerichte vragen duidelijk maken wat een flauwe ik ben en dat het veel beter is om na een paar weken te gaan werken. Gelukkig primeert op deze afdeling nog de vriendelijke Italiaanse stijl. Voor hoelang echter?